Sevgili Alptekin Ahıshalıoğlu abimizin
enfes Bafra anılarını çok sık okur oldum son günlerde. Geçmişle özlem
yoğunlaşması belki yaşlanma belirtisi ama o da kabulüm. Kendisinin “Bafra…Ah
Bafra…” kitabını büyük bir keyifle defalarca okuyanlar daha iyi anlarlar. İnanıyorum.
İçinde yaşanmışların izini taşıyan, anılarında Bafra ilgili bölümleri geçen
yıllara rağmen tozlanmamış kişiler daha çok özlem duyar. Ki kendileri veda
edenlerdir. Adına yaşam telaşı denilen bir büyük kavganın peşinde sürüklendikleri
yerlerde, unutmayan ama unutulan yüreklerin Bafra özlemi. Ve inanın o yürekler
daha çok düşünür Bafra’yı dert edinir. Kim bilir kaç “keşke”leri vardır
Bafra’ya dair.
Geçtiğimiz günlerde coşkulu bir
merasimle açılışı gerçekleştirilen Şevket Aşcı Turizm Fakültesi çarpıcı birçok
kareyi gözler önüne serdi. O kutlu güne şahitlik etmek için alanı dolduranların
çoğu Bafra dışında yaşayan Bafralılardı. Bir vedanın ardından, duyulan
sorumluluk ve hemşehrilik bilinci yol aldırdı onlara gurbetten sılaya. Bafra’da
yaşayanlardan çok onların alanı doldurmasının başka bir açıklaması yok. İyi ki
geldiler. Evet yeniden gittiler. Zorundaydılar.
Gelecekler yeniden, kavuşacaklar adına
Bafra denilen sevdaya. Çünkü; dönüşü olmayan bir vedaya yelken açamaz
bakışları. Öyle ki; Verilmiş hükmün yavaşlatılmış sancısını yaşamanın adıdır
veda. Mutluluklar gözyaşlarına boğmak, sahte oyunların provalarını yapmaktır. İdam
ilmiğini geçirmek gülüşlere, kıyısından geçilen sevgileri acı içinde
öldürmektir.
İçi bulanık bir hayatın gölgesinin
saflığını, hıçkırıklarının masumluğunu unutmaktır veda... Bile bile dikene
katlanmak, kapatılmış çarelerin çaresizliğine ağlamaktır. Gözünden düşmesidir
hayatın, bin parça özlemin her parçasıdır veda... Veda; dipsiz gecelerin kör
serzenişi, tatminsiz yüreklerin beklenmedik aksidir. Çirkef gülüşlerin
bedduasıdır veda...
Veda; masumların kürek cezası,
yalnızların umutsuzluğudur. Mahkum olmaktır soğuk duvarlara, yalnızlığın adını
koymaktır. Tutulmaktan terlemiş eli boşluklarda bırakmaktır veda... Veda; her
hecesinde işkence, her söylenilişinde derinden yaralanmaktır. Veda; bırakılan
hatıralara bedel kalbini de götürmesine izin vermektir...
/Birol
BİRCAN
09.10.2014
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder