Antep beraberliğine sevindim… Çünkü; İki ay
öncesine kadar değil Samsunspor forması giymeyi, Samsun şehrinin üzerinden
uçakla bile geçmeyenler maç bitimi yeşil çimlerin üzerine yığılıp kalmış,
üzüntülerinden göz yaşı döküyorlarsa bu takımın başaracağına olan inancım daha
da arttı da ondan…
Onları iki ayda gerçek Samsunsporlu yapan
nedenlerden biri, taşıdıkları kutsal armaya olan sevgileri, ya da mesleğine olan saygıları değildir de, nedir? Bileniniz
var mı? Teknik analize derin girmeme gerek yok! Her şey orta da…
Kıçından korktuğunu sahaya forvetsiz
çıkmakla belli eden, “Çanakkale Geçilmez” zihniyetiyle kale önünde Çin setti
inşa eden bir takıma karşı, etkin planlara sahip olmadığımızı gördük… Kanatsız
uçulmuyor, uçamadık zaten… Bunun sebebi kenar oyuncularının yetersizliği ve
etkisizliğiydi…
Rakip savunmanın göbeğini bodoslama delme
çabaları da sonuç vermedi… Örneğin Kone, aldığı her topla üç kişinin arasına
daldı, her seferinde de ağa düşen balık gibi kala kaldı… Yenseydik, “ballı
lokma tatlısı” olacaktı… Yenemedik, her şeyden önce yenilmedik te…
Zaten pısırık rakibin, yenme gibi bir
düşünceyi akıllarının köşesinden bile geçirmediklerini maç sonu teknik
direktörleri açık bir şekilde itiraf etmişti… Kıssa dan hisse… 2.Devrede ki
Samsunspor’dan artık takımlar tırsıyor…
Bu da iyi bir şey…
Korksunlar artık…
/Resul
AKÇAY
13.03.2017
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder