Samsunlu Halk Ozanları -III

Âşık Sancak ( Hasan SANCAK) 

1951 yılında Samsun’un Tekkeköy İlçesine bağlı Çimenli Köyü’nde doğmuştur. Babası bir inşaat ustası olan âşık, ilkokulu dördüncü sınıfa kadar bu köyde okumuş, ilköğrenimini Samsun il merkezinde tamamlamıştır. 1965 yılında öğretmen okulu sınavlarını kazanarak 1972 yılında Ladik Öğretmen Okulu’ndan mezun olmuştur. İki yıl Rize Kalkandere İlçesi, Ünalan Köyü’nde öğretmenlik yapmıştır. Daha sonra Samsun merkez Başköy’de on yıl öğretmenlik yaptıktan sonra, Asarağaç Köyü’nde hizmete devam etmiştir. On yıl da burada görev yaptıktan sonra 1994 yılında malulen emekli olmuştur. 

Emekli olmasına neden olan ruhsal bunalım nedeniyle, doktoru kendisine en sevdiği işi yapmasını salık vermiş; o da doktorun telkinlerine uyarak içinde var olan şiir yazma yeteneğini ve saz çalma becerisini geliştirmiştir. Şiire başlaması 1967 yılana kadar uzanır. Bu yıllarda, Abdurrahim Karakoç’un “Hasan’a Mektuplar” adlı şiirini okumuş ve bundan çok etkilenmiştir. Şiire ilk başlaması bu şiirleri taklit yoluyla olmuştur.

1972 yılında evlenen ozanımızın iki oğlu ve bir kız çocuğu vardır. Şairliğinin yanı sıra mobilya ve doğrama işi ile de uğraşmaktadır. Bu alan ile ilgili 1984 yılında küçük bir atölye açmış ve zamanla bunu geliştirmiştir. Halen bu işe devam etmektedir.    

Âşıklık geleneğini 1999 yılından itibaren usta-çırak ilişkisi ile Âşık Erdemli’den öğrenmiştir. Şu an irticalen şiirler söyleyip, atışmalar yapmaktadır. Ustası kendisine bu geleneği devam ettiren halk şairlerinin nasıl olması gerektiğini ve halk şiirinin çeşitli kurallarını öğretmiştir. Halk şiiri biçim ve türlerinden güzelleme, deyişme, taşlama, muamma, lebdeğmez, divan, satranç ve türkü yazıp söyleyebilmektedir. Ancak ona göre Âşıklar sözün hepsini söylemezler, eksik bırakırlar. Çünkü bu yolla halkı düşündürmek isterler.

Şiirlerindeki en önemli temalar insan sevgisi, adalet, milli birlik ve beraberliktir. Hiciv yönü güçlü olan âşık, taşlamalarında oldukça başarılıdır. Şiirlerini “Küpe” adlı kitabında toplamıştır.

Şiiri:

GÖRMEDİM

Herkes çağlar oldu fani dünyada

Yunus’un düzüyle akan görmedim.

Şimşek gibi çakan gani dünyada

Yunus’un özüyle çakan görmedim.

Sevgi yaba olmuş, yele savurur

Gönül cennetini çöle çevirir

İnsan ateş olmuş yakar kavurur

Yunus’un közüyle yakan görmedim.

Bilemem feyzini nereden almış

Aldığı feyizle ne hale kalmış

Herkesin gözleri fal taşı olmuş

Yunus’un gözüyle bakan görmedim.

Âşık Sancak’ı da bir ateş yakar

Yunus gözü arar, etrafa bakar

Herkes kulağına küpeler takar

Yunus’un sözüyle takan görmedim.

/Bekir ŞİŞMAN

http://www.samsunbulten.com/kose.asp?yazar=52&id=486